مادر

مادر:چه واژه عجیبی است، گاه مهربان،گاه دلسوز،گاه خشمگین وگاه مادرانه...

این صفات زمانی به خاطرم می اید که این واژه ی عجیب رابه زبان می اورم...شاید جمله ی رفیق بی کلک مادر را زیاد شنیده یا دیده باشید اما همیشه فقط نگاهی سریع وگذرا کرده اید وهیچ گاه تأمل نکرده اید که هیچ دوست  و رفیقی مثل ومانند مادر نیست..

مادر ای واژه ی عجیب برای حرف «میم» کلمه ات که نشانه ی مهربانی توست،مهربانانه دوستت دارم؛هرچندمهربانی های عالم به پای مهرِمادریِ تو نمی رسد،حرف «الف»کلمه ات که نشانه ارامش توست زمانی که درآشوبم؛اسمت درگوش هایم نجوامی کند از ارامش اسم تو،تمام وجودم لبریز از ارامش می شود،از حرف «دال» کمه ات دانش را اموخته ام،هرچند دانش من درپای دانش تو پَشیزی ارزش ندارد و این منم که سواد کمه خودم را به رخ سوادچندین وچند ساله ی تومیکشم وهیچ نمیدانم تو،دوسه پیرهن بیشتر زمن پاره کرده ای،ای مادر از نشانه ی حرف «ر»ی کلمه ی اخرت هست که من کامل میشوم این نشانه این است:«راهنمای من»درباره نشانه اخرت چه بگویم چه لال شده ام  و نمی توانم کلمه ای به زبان بیاورم اما باید برای اتمام گزارش مادرشناسی از یک دریاجمله چند خطی بنویسم پس مینویسم:

«ای مادر ای مهربان ترین مهربانان،ای ارامش من، ای داناترین و ای راهنمای من،توهمیشه راهنمای من بودی درهرجا وهمه جا راهی به من نشان دادی تادرچاه ظلمت وغفلت نیفتم ومرا به سوی رستگاری و وسعادت راهنمایی کردی واینک من که ازوجود تو کامل می شوم صادقانه دوستت دارم وعاشقانه ازتوسپاسگذاری میکنم وبا اخرین جمله ام گزارش مادرشناسی را به اتمام می رسانم:

«مادر،ای فرشته ی بهشتی،ای کسی که تمام وجودم رابعد ازخدا مدیون توهستم افتخار میکنم که فرزند توام ومی بالم که مادری چون فرشته ای بهشتی وزیبا دارم وسپاسگذارم ازخدایی که مرا فرزند تو افرید.»

نوشته:آوای عزیز